Włodarczyk Maria W/177

Ciąża i zdrowe dziecko pod sercem – ta historia zaczyna się tak, jak wiele innych. Badania pokazują, że wszystko  przebiega prawidłowo. W domu na Marysię czeka już wszystko – łóżeczko, małe ubranka, zabawki i to najważniejsze – mnóstwo miłości.

Marysia urodziła się o czasie, choć w ciąży pojawiła się cukrzyca i nadciśnienie, wszystkie badania przeprowadzone do tej pory wskazywały, że nie mają one mieć wpływu na jej stan zdrowia. Do domu trafiamy pełni nadziei i radości – spełniło się nasze marzenie, jesteśmy w nim we troje.

Jednak już pierwsze wspólne dni wzbudziły w nas niepokój, Marysia nie prostowała samodzielnie lewej rączki, nawet z pomocą jej mięśnie, jakby stawiały opór. Cały czas miała zaciśniętą piąstkę. Choć nasza córeczka była jeszcze malutka, wyraźnie widziałam, że jej prawa strona ciała, jest dużo sprawniejsza od lewej.

Zaprzyjaźniona fizjoterapeutka potwierdziła nasze obawy, że występuje asymetria w sprawności ciała naszej córeczki. Rozpoczęliśmy diagnozę – choć bardzo baliśmy się tego, co może przynieść, wiedzieliśmy, że im szybciej ją poznamy, tym większe szanse na sprawność otrzyma Marysia.

Szereg badań, zakończonych rezonansem magnetycznym przyniósł ostateczną diagnozę – Mózgowe Porażenie Dziecięce.

Czasami dziecko z Mózgowym Porażeniem Dziecięcym zdane jest wyłącznie na inne osoby, całe swoje życie porusza się na wózku, nie mówi, nie jest samodzielne… Czasami to „jedynie” pewne defekty, które utrudniają, jednak nie decydują o całym życiu. Mawiają na to „szczęście w nieszczęściu” – tak właśnie jest u Marysii. Choć diagnoza, jaka na nas spadła była druzgocąca, Marysia miała dużo szczęścia. Objawy MPDz polegają u niej na niedowładzie lewostronnym, intelektualnie rozwija się prawidłowo. Ma trudności z rotacją lewej dłoni, ruchami precyzyjnymi – nie zawiąże samodzielnie butów, nie potrafi też nauczyć się jazdy na rowerze, ma duże trudności z chwytem oburącz.

Marysia ma starszą kochającą siostrę, oraz nas – kochających rodziców a przed sobą ma przyszłość, o którą zamierzamy walczyć. Rehabilitacja przynosi efekty, nasza córka jest coraz bardziej samodzielna. Wiemy jednak, że jeśli zaprzestaniemy rehabilitacji straci wszystko, co do tej pory wypracowaliśmy. Dlatego prosimy Państwa o pomoc, o wsparcie nas i naszej córki w drodze po jej samodzielność.